هنردریچه ای به جهان فلسفه

  هنردریچه   ای به   جهان     فلسفه     

هنربازتابی عاطفی- تخیلی ومداخله گرانه ازجهان ماده یا محیط است که دراثرانفعال ذهن فعال و پویا هنرمند ، بااین جهان پدیدمیآید . این واکنش انفعالی ، نتیجه ی ناگزیروبرخواسته ازفعل اوست . آفرینش آثارهنری صرفا با تخیل هنرمند آغازودرقالب ها ، فرم ها وانواع هنرهای زمانه ی انعکاس ، تجلی وعرضه میشود . وظیفه ی هنرمند ، استفاده اززیبا شناسی برای تبدیل واقعیت عینی به واقعیت هنری ست که ، نه تنها هیچ سنخیتی با جهان موجود ندارد بلکه نفی کننده آن نیزهست . هرچه این جهان هنری عمیق تر، غیرواقعی تر، درعین حال طبیعی تروبازتابنده ی دردها ، رنج ها ، سرخوشی ها ، جدال ها با خود وطبیعت باشد ،اثرگذاری ومانده گاری آن بیشتراست . اما این واقعیت هنری ، بستگی به درک اوازهستی ،نگاه ،زاویه دید،فرم ودرکل جهان هنرمند دارد تا بتواند ازاین واقعیت هنری،خواننده را قانع ودرجهان موصوف به دال های متعدد هدایت وبا تخیل هنری خود ، اورا ضمن لذت واشتیاق  به ادامه ی خواندن به اندیشه ، تفکرو پرسشگری به جهان هنری واگذارد . میگویند هنرجهان غیرممکن است وسیاست جهان ممکن هاست . این تفاوت ها، درتمام زمینه ها قابل تعمیم ، گسترش وانطباق است . هنرآینه گردانی روح وروان آدمی در"ظلمات تنهائی" وکنش های مرتبط با همنوع ، طبیعت وبهره مندی اززندگی اجتماعی درکنارهم است که دربرش هائی ازمقاطع هجواری وپرسشگری ازچیستی هستی وجهان ممکن وروابط اوبا خود ودیگران درسلسله مراتب اجتماعی اوقابل تعریف است . درحقیقت ، آثارهنری سفری عمیق به "حیات تنهائی" انسان است درآینه گردانی روح وروان سودا زده ی درجهان آزها ونیازوخسران های آدمی درغیبت حقیقت همیشه غایب چیستیِ هستی ومصداق ها ومفهوم ماهیت انسان و"هیچی" این ماهیت ها ونسبی بودن قراردادهای اجتماعی ناشی ازآن . هنرنه به دنبال پاسخی برای این ماهیت است بلکه در جستجوی پرسشی برای پرسش های بدون پاسخ است. درجهان برهوت بی معنائی نا برابر، آیا هنرتکیه گاهی برای چیستی این آمدن ها ورفتن ها ، درعین حال پذیرش تجلیگاهی عالی و واکنشی دردمندانه به پرسش های  بی پاسخ  جهان درد بی معنائی وحقیقت همیشه غایب چیستی درنیستی ، هست یا نیست ؟ آیااین تنها واکنش ممکن متمدنانه ی مفهوم شده ماهیت آدمی، درتنگنای درد بی معنائی و"پروازبه ارتفاع هیچ " هست یا نیست ؟